Het verkennen van de breedte van particuliere activa die beschikbaar zijn voor vermogensbeheerders 

Particuliere markten kunnen een belangrijke rol spelen in de langetermijnbeleggingsstrategie, en kunnen mogelijk voor risico gecorrigeerde prestaties en diversificatievoordelen bieden dan beursgenoteerde beleggingscategorieën. Op de lange termijn verwachten we dat portefeuilles met private activa beter zullen presteren dan portefeuilles die dat niet doen.

Voor vermogensbeheerders kan dit belangrijk zijn om concurrerend te blijven, maar de toegang tot particuliere markten wordt van oudsher belemmerd door hoge investeringsminima, complex cashflowbeheer en geschiktheidsproblemen. 

Door technologie ondersteunde platforms hebben de investeringsdrempels verlaagd, de cashflowbeheerprocessen vereenvoudigd en de geschiktheidsbeoordelingen gestroomlijnd, waardoor vermogensbeheerders mogelijk gemakkelijker toegang hebben tot particuliere marktfondsen tegen institutionele prijzen. Deze platforms kunnen geavanceerde analyses bieden voor gedetailleerde portefeuille-inzichten, modelleringstools en uitgebreide beleggingsoverzichten over verschillende dimensies. Met een divers scala aan fondsen aan boord kunnen vermogensbeheerders klanten nu helpen bij het opbouwen van op maat gemaakte portefeuilles die zijn afgestemd op hun specifieke doelen. 

Hieronder bekijken we hoe vermogensbeheerders de portefeuilles van hun klanten mogelijk kunnen diversifiëren met de breedte van particuliere activa die voor hen steeds toegankelijker worden.

Private equity omvat beleggen in particuliere, niet-openbare bedrijven. Private equity-bedrijven hanteren een actieve benadering en werken nauw samen met het bedrijfsmanagement om strategische en operationele verbeteringen aan te brengen. Beleggingen kunnen variëren van grote buy-outs tot durfkapitaal met een hoger doelrendement. Toewijzingsbeslissingen moeten in overeenstemming zijn met de doelstellingen van de portefeuille en moeten betrekking hebben op het opbouwen van relaties met hoogwaardige managers in verschillende regio's, strategieën en jaargetijden.

Particuliere schuld is een vorm van niet-bancaire kredietverlening, waarbij kredietverstrekkers rechtstreeks samenwerken met kredietnemers. Deze leningen zijn over het algemeen gedekt tegen kasstromen of activa van het bedrijf, wat hogere rendementen en verhoogde zekerheid biedt. Dit zorgt voor flexibiliteit bij het onderhandelen over voorwaarden, wat kan leiden tot hogere rendementen en een betere bescherming van beleggers dan traditionele kredietmarkten. Deze alternatieve vorm van kredietverlening vult de kloof die traditionele banken hebben en biedt beleggers mogelijk de mogelijkheid om hun portefeuilles te diversifiëren en mogelijk hogere voor risico gecorrigeerde rendementen te behalen.  Particuliere schuld is een aantrekkelijke optie voor beleggers die op zoek zijn naar een stabiel inkomen, vanwege de lage correlatie met andere activa en de veerkracht tijdens economische recessies en inflatieperioden, dankzij de variabele rente.

Kredietkansen is een sub-asset klasse binnen private schuld, die brede kansen biedt die opportunistischer zijn dan strategisch van aard. Ze bieden doorgaans hogere doelrendementen in vergelijking met particuliere schulden, voornamelijk vanwege hun flexibele mandaten, die een reeks soorten leningen mogelijk maken, waaronder secundaire en primaire. Deze flexibele mandaten maken een snelle reactie op veranderingen in economische en kredietmarktomstandigheden mogelijk, met een grotere focus op kapitaalgroei in plaats van op inkomsten.

Infrastructuur is een beleggingscategorie die halverwege de jaren negentig is ontstaan en in de loop der tijd steeds meer wordt geaccepteerd door institutionele beleggers. Traditionele infrastructuur richt zich op het investeren in de fundamentele componenten van een economie, zoals wegen, ziekenhuizen en openbare nutsbedrijven. Meer recentelijk zijn nieuwere subsectoren binnen infrastructuur, zoals digitale infrastructuur (datacenters en glasvezelnetwerken) en energietransitie-infrastructuur (hernieuwbare energie maar ook energieopslag/-efficiëntie), mainstream geworden. Infrastructuurbeleggingen zijn bedoeld om een stabiel, betrouwbaar rendement te bieden in een breed scala aan economische omstandigheden en bieden tegelijkertijd het potentieel voor inflatiebescherming. Rendementen zijn over het algemeen inclusief een cash yield, wat gunstig kan zijn voor beleggers die zowel inkomen als totaalrendement zoeken.

Particuliere vastgoedbeleggingen omvatten het nemen van een niet-beursgenoteerd eigen vermogen of schuldbelang in een vastgoed, het verzamelen van vastgoed of vastgoedgerelateerde bedrijven. De combinatie van inkomen en groei plaatst vastgoed op het kruispunt van vastrentende en aandelenstrategieën. Vastgoed kan een gediversifieerde inkomstenstroom uit leases en neveninkomsten bieden; het kan ook diversificatievoordelen uit private equity en private schuld bieden, met het potentieel om te fungeren als een hedge tegen inflatie door huurverhogingen.

Secondarissen omvatten het kopen en verkopen van bestaande beleggersposities in particuliere marktfondsen, waardoor liquiditeit en blootstelling aan gevestigde portefeuilles worden geboden. Ze helpen het J-curve-effect te verminderen^1.  door snel kapitaal in te zetten in vergelijking met primaire fondsen. Beleggen in een bestaande portefeuille kan ook transparantie en bewijs van waardecreatie bieden. Door General Partner (GP) geleide secondarissen, ook bekend als voortzettingsfondsen, kunnen toegang bieden tot trofeebezittingen.

Een mede-investering is een investering in een specifiek bedrijf naast een GP; mede-investeringen zijn beschikbaar in het hele spectrum van de particuliere markt. Dit verschilt van een directe investering waarin een belegger fysiek een belang in een bedrijf koopt en is sterker afhankelijk van zijn eigen due diligence (wat wezenlijk verschilt van een mede-investering waarbij een belegger sterk zou vertrouwen op de due diligence van de huisarts). Co-investeringen kunnen mogelijk het risico-/rendementsprofiel van een traditionele private equity-portefeuille verbeteren door snelle opbouw van blootstelling via beleggingen van één bedrijf aan te bieden.

Historisch gezien werden private equity-fondsen voornamelijk gestructureerd als closed-end fondsen met 7-10 jaar lock-upperiodes, wat uitdagingen met zich meebracht zoals het J-curve-effect  en de behoefte aan complexe strategieën voor te hoge vastleggingen. Deze fondsen worden meestal vanaf het begin volledig belegd, waardoor problemen met de J-curve worden vermeden, en ze elimineren de noodzaak van te veel inzet, kapitaalaanvragen en complexe rapportage. Bovendien biedt de open-endstructuur doorgaans een gemaximeerde maandelijkse of driemaandelijkse liquiditeit, waarbij de beperkingen van lange lock-upperioden worden aangepakt.

Vermogensbeheerders erkennen in toenemende mate de waarde van particuliere markten bij het helpen verbeteren van langetermijnbeleggingsstrategieën, wat potentiële voordelen biedt in voor risico gecorrigeerde prestaties en diversificatie. Wij zijn van mening dat portefeuilles die private activa integreren, met voortdurende groei in toegankelijkheid, naar verwachting mogelijk beter zullen presteren dan portefeuilles die dat niet doen.

Effectieve toewijzing aan particuliere markten vereist echter een klantgerichte benadering. Vermogensbeheerders moeten de unieke financiële doelen, risicotolerantie en liquiditeitsbehoeften van elke klant zorgvuldig beoordelen voordat ze privéactiva in hun portefeuilles opnemen.