Is uw waardepropositie voor werknemers nog steeds relevant? 

We bevinden ons midden in een revolutie op de werkplek. De pandemie heeft bijna alle aspecten van de werknemerservaring veranderd, van waar mensen werken tot hoe ze omgaan met cliënten, collega's en klanten. Er zijn nu duidelijke signalen dat de kernverwachtingen van werknemers over werk aan het veranderen zijn. In de afgelopen maanden heeft een ongekend aantal werknemers hun baan opgezegd om op zoek te gaan naar mogelijkheden die veiliger, gezonder en duurzamer zijn.

Gezien de omvang en reikwijdte van de hierboven genoemde veranderingen is dit een kritiek moment om te bepalen of uw waardepropositie voor werknemers (EVP) nog steeds overtuigend is en of uw gehele vergoedingsstrategie is afgestemd op de huidige en toekomstige behoeften van uw personeel.

EVP's en talentbeloningsstrategieën zijn gebaseerd op een impliciet psychologisch contract dat de relatie tussen werkgever en werknemer bepaalt. Gedurende een groot deel van de 20e eeuw was het loyaliteitscontract voldoende om de meeste mensen voor de duur van hun loopbaan aan hun werkgever te binden. Compensatiesystemen en EVP’s waren grotendeels gebaseerd op extrinsieke motiverende factoren en financiële stimulansen. Organisaties boden loon, arbeidsvoorwaarden en werkzekerheid in ruil voor een levenslange inzet van werknemers.

Aan het begin van de 21e eeuw waren de beperkingen van deze aanpak duidelijk. Uit een groeiend aantal onderzoeken, waaronder die van ons, blijkt dat zowel salaris als arbeidsvoorwaarden belangrijk zijn, maar dat werknemers ook banen willen die intrinsiek motiverend zijn en die een gevoel van betekenis en doel, gemeenschap en kameraadschap, groei en ontwikkeling geven. Dit onderzoek leidde tot het ontstaan van het zogenaamde "engagement contract". In de afgelopen twee decennia begonnen veel organisaties zich te richten op de psychologische behoeften van hun werknemers door boeiende banen en zinvolle werkervaringen te bieden.

Betrokkenheid blijft belangrijk. Maar het zal niet genoeg zijn om toptalent aan te trekken en te behouden in een post-pandemische wereld. Dit komt omdat de pandemie de waarden van werknemers heeft gereset. Tien jaar geleden was werk-centraliteit – het relatieve belang dat mensen aan hun werk hechten – hoog. Stabiele banen, goede bazen en veelbelovende carrières waren allemaal felbegeerde signalen van succes.

Maar nu, na jaren van lockdowns en ontslagen, op afstand werken en virtuele vergaderingen evenals wijdverspreide ziekte en angst, hebben veel mensen een andere kijk op het leven. We ontdekten dat werknemers in organisaties zich aanzienlijk meer zorgen maken over hun fysieke gezondheid, hun werk-privébalans en hun emotionele welzijn dan over hun werkzekerheid, hun baas of hun professionele ontwikkeling. Werknemers zijn op zoek naar een nieuwe overeenkomst, een akkoord dat empathisch is en waarbij de werknemer centraal staat.