Mercer CFA Enstitüsü Küresel Emeklilik Endeksi 2025 

Mercer CFA Enstitüsü Küresel Emeklilik Endeksi, politika yapıcılar ve yatırımcılar için hem zorlukları hem de fırsatları vurgulayarak dünya çapında 52 emeklilik gelir sistemini karşılaştırır. Bu yılki endeks Kuveyt, Namibya, Umman ve Panama'nın da katkılarıyla genişliyor, güncellenmiş OECD verilerini içeriyor ve daha keskin içgörüler için yeni bütünlük önlemleri getiriyor. Sistemler, 50'den fazla gösterge kullanılarak, yeterlilik, sürdürülebilirlik ve dürüstlük olmak üzere üç temelde değerlendirilir. 2025 yılında Hollanda, İzlanda, Danimarka,  Singapur ve İsrail, hepsi de arzu edilen A notunu elde etti ve Singapur, bu standarda ulaşan ilk Asya ülkesi olarak tarihe geçti. Sekiz yükseltme ve hiç düşürme yapılmamasıyla sonuçlar, küresel emeklilik sistemlerinde dayanıklılığın güçlenmesi yönünde uzun vadeli bir eğilime işaret ediyor.

Endeks, her yıl aynı zamanda topikal bir konuya derinlemesine bir bakış sunuyor. 2025 yılında, hükümetlerin özel emeklilik fonlarını ulusal öncelikli alanlara yatırım yapmaya teşvik ederken karşı karşıya kaldıkları hassas dengeye odaklanılacak ve bu durum politika ile emeklilik güvenliği kesişiminde önemli soruları gündeme getirecek.

Analiz ve emeklilik sisteminiz hakkında daha fazla bilgi edinmek için aşağıdaki raporu indirin.

Dünya genelindeki hükümetler özel emeklilik fonu yatırımlarını düzenlemek, kısıtlamak veya etkilemek için nasıl önlemler alacaklarını değerlendirirken, bu yılki özel bölüm mevcut politikaları, bunların arkasındaki gerekçeleri ve emeklilik planı katılımcılarına hizmet etmek ile daha geniş ulusal çıkarları ilerletmek arasında bir denge kurabilecek ilkeleri gözden geçiriyor.

Birçok ülkede, hükümetler emeklilik fonu varlıklarına doğrudan veya dolaylı kısıtlamalar getirmektedir. OECD, 2022 yılında yalnızca azınlıktaki ülkelerin hiçbir tavan uygulamadığını ve yalnızca ihtiyatlı kişi ilkesine dayandığını kaydetti. Son dönemdeki tartışmalar, emeklilik fonlarının uzun vadeli toplumsal ve ekonomik hedefleri desteklemedeki rolünü de vurgulamış ve hükümetleri ulusal öncelikli alanlara yönelik yurt içi yatırımları teşvik etmeyi düşünmeye yöneltmiştir.

Bu bölümde bu kısıtlamalar ve katılımcıların çıkarlarına en iyi hizmet etme temel hedefiyle uyumları incelenmektedir. Ayrıca, hükümetler ve emeklilik sektörü arasındaki iş birliğini yönlendirmek için sekiz ilke önermektedir:

1. Emeklilik fonlarının birincil amacı, fonun katılımcılarına ve bakmakla yükümlü oldukları kişilere emeklilik geliri sağlamaktır
2. Mütevelli heyeti ve emanetçiler, emeklilik fonunun yararlanıcılarının en iyi çıkarları doğrultusunda hareket etmelidir
3. Emeklilik mevzuatı, tüm emeklilik fonlarının kapsamlı bir yatırım politikası geliştirmesini ve sağlam yatırım yönetimi uygulamalarına sahip olmasını gerektirmelidir.
4. Emeklilik fonları, mevcut yatırım fırsatlarının tamamını değerlendirmeli ve mevcut fırsatların bir ülkenin ekonomik kalkınmasından etkilendiğini kabul etmelidir.
5. Hükümetler, herhangi bir zorlamaya başvurmadan emeklilik fonları için belirli yatırımları cazip hale getirebilir ve belirli bir varlık sınıfında 'taban' yatırım seviyesi talep etmekten kaçınmalıdır. Fiili yatırım kararı emeklilik fonuna bırakılmalıdır
6. Emeklilik fonları, emeklilik fonlarının normalde yatırım yapmak için yeterli ölçek veya risk iştahına sahip olmayabileceği alanlarda yatırım fırsatlarını artırmak için hükümetle ve birlikte çalışmalıdır; örneğin kamu-özel sektör ortaklıkları aracılığıyla altyapı projeleri
7. Gerçek yatırımlar, getirileri ve riskleri ile ilgili şeffaf bir kamu açıklaması olmalı, ancak emeklilik fonu yatırımlarına herhangi bir performans testi veya ücret sınırlaması uygulanmamalıdır.
8. Özel emeklilik fonu varlıkları GSYİH'nın önemli bir yüzdesini oluşturduğunda, hükümetler mali ve sosyal politikaları arasındaki etkiyi ve etkileşimleri ve bunların mevcut ve gelecekteki emekliler üzerindeki etkilerini kabul etmelidir.